بازتاب سنت های ایرانی در شعر عصر عباسی دوم با تکیه بر شعر ابن رومی، ابن معتز و متنبی

باروی کار آمدن بنی عباس و حضور ایرانیان در ساختار اداری حکومت آنها، شالوده ی یک جنبش فراگیر فرهنگی-ادبی، پی ریزی شد. در عصر نوسازی ادبی سنت های ادبی و اجتماعی و آثار فکری ایرانی در رأس فرهنگ هایی قرار دارد که در زبان و فرهنگ عربی تأثیر گذاراست. تجلی و ظهور سنت و فرهنگ ایرانی در شعر شاعرانی همچون«ابونواس»و«بشار بن برد» در عصر عباسی اول و «ابن رومی» و «ابن معتز» در عصر عباسی دوم به گونه ای بود که در تاریخ، نقطه عطفی ایجاد کرد و اشعاری را پدید آورد که در هیچ دوره ای از تاریخ ادبیات عرب سابقه نداشت. با توجه به اینکه ادبیات گسترده ترین افق فرهنگی است که در خلال گزارش های آن می توان مولفه های اصلی هویت ها را از هم بازشناخت می توانگفت مولفه های پربسامد هویت ایرانی، خصایص اصلی و بن مایه های فرهنگی ایران همانند اعیاد وجشن ها، موسیقی و امثال و حکم ایرانی در این عصر مجال یافت تا در انواع ادبی با ساختارهای گوناگونش ظهور و نمود پیداکند.